Τη
«διαφορά» στις τοποθετήσεις έκανε ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του
ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης της «Λαϊκής Συσπείρωσης», αναδεικνύοντας τόσο
την κοινή πλεύση των άλλων συνδυασμών όσο και το κριτήριο με το οποίο πρέπει να
πάνε στην κάλπη οι εργαζόμενοι.
Αναφερόμενος
π.χ. στο «θεσμικό πλαίσιο» της Τοπικής Διοίκησης, χαρακτήρισε υποκριτικό το να
μιλούν για το ζήτημα των «αρμοδιοτήτων» οι εκπρόσωποι τριών κομμάτων που
υπέγραψαν τρία μνημόνια και άλλα τόσα μνημόνια ειδικά για την Τοπική Διοίκηση.
Δηλαδή, τους νόμους που, εκτός από το ότι περιγράφουν λεπτομερώς τις
αρμοδιότητες δήμων και Περιφερειών, προσανατολίζουν την Τοπική Διοίκηση να
γίνει ντίλερ επιχειρηματικών συμφερόντων, εκχωρώντας την ικανοποίηση βασικών
κοινωνικών αναγκών σε αυτά τα συμφέροντα. Φέρνοντας πλήθος από παραδείγματα,
ανέδειξε ότι οι αρμοδιότητες «μπερδεύονται» μόνο όταν είναι να γίνουν έργα για
τις λαϊκές ανάγκες, σε αντίθεση με τις «φαστ τρακ» διαδικασίες για έργα που
συμφέρουν το κεφάλαιο, όπως η ανάπλαση του Φαληρικού όρμου.
Στο κεφάλαιο «απορρίμματα» σημείωσε ότι στην Αττική μπαίνει από την περιφερειακή αρχή σε εφαρμογή ένα μελετημένο σχέδιο αδιεξόδου, για να επιβληθεί με ωμό εκβιασμό ο σχεδιασμός που ο λαός ακύρωσε με τις κινητοποιήσεις και την ψήφο το 2014, με τις ΣΔΙΤ και τους μεγαλοεργολάβους, με τη χωματερή της Φυλής να επεκτείνεται και να δημιουργείται καινούρια στο Γραμματικό. «Η λογική του κέρδους δεν χωράει σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα που αφορά την υγεία του λαού», κι αυτό πρέπει να αποτελεί κριτήριο ψήφου αλλά και δράσης, ανέφερε και πρόσθεσε ότι με τη λογική πως τα πράγματα δεν μπορούν να ανατραπούν, ο λαός εδώ και 54 χρόνια στη Δυτική Αθήνα ζει με τη χωματερή στα σπίτια του.
Στο κεφάλαιο «απορρίμματα» σημείωσε ότι στην Αττική μπαίνει από την περιφερειακή αρχή σε εφαρμογή ένα μελετημένο σχέδιο αδιεξόδου, για να επιβληθεί με ωμό εκβιασμό ο σχεδιασμός που ο λαός ακύρωσε με τις κινητοποιήσεις και την ψήφο το 2014, με τις ΣΔΙΤ και τους μεγαλοεργολάβους, με τη χωματερή της Φυλής να επεκτείνεται και να δημιουργείται καινούρια στο Γραμματικό. «Η λογική του κέρδους δεν χωράει σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα που αφορά την υγεία του λαού», κι αυτό πρέπει να αποτελεί κριτήριο ψήφου αλλά και δράσης, ανέφερε και πρόσθεσε ότι με τη λογική πως τα πράγματα δεν μπορούν να ανατραπούν, ο λαός εδώ και 54 χρόνια στη Δυτική Αθήνα ζει με τη χωματερή στα σπίτια του.
Την
αντίθεσή του στη λογική της Περιφέρειας Αττικής που λειτουργεί σαν «ανώνυμη
επιχείρηση, γραφείο διασύνδεσης επιχειρηματικών συμφερόντων ή "αναπτυξιακή
τράπεζα"», που μοιράζει τεράστια πακέτα σε επιχειρηματικούς ομίλους,
εξέφρασε ο Γιάννης Πρωτούλης, τοποθετούμενος στην ενότητα για την «ανάπτυξη». Όπως
είπε, αυτό που πρέπει να κάνει η Περιφέρεια είναι να ασχολείται με τα σοβαρά
προβλήματα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων και όχι με το ποιος επιχειρηματίας
θα πάρει πόσα εκατομμύρια. Σημείωσε ότι το βασικό ερώτημα για το λαό, που είναι
το «ανάπτυξη για ποιον», αναδεικνύοντας ότι ο σημερινός δρόμος ανάπτυξης είχε
τα τραγικά αποτελέσματα για το λαό της Αττικής, ειδικά τα τελευταία χρόνια.
Σε ό,τι
αφορά την «πολιτική προστασία» στάθηκε στις πολιτικές ευθύνες κυβέρνησης και
Περιφέρειας για τις φονικές καταστροφές. Τόνισε ότι, από τη μία, παραμονές της
πλημμύρας στη Μάνδρα, διαβεβαίωναν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν ακόμα και
φαινόμενα που συμβαίνουν κάθε εκατό χρόνια. Και, από την άλλη, πριν ξεκινήσει η
αντιπυρική περίοδος, διαβεβαίωναν ότι είμαστε σε άριστη κατάσταση, ότι δεν
κινδυνεύουμε. Στον αντίποδα, μόνο η «Λαϊκή Συσπείρωση» κινητοποίησε το λαό για
να διεκδικήσει τέτοια έργα, που θα έχουν στο επίκεντρο την πρόληψη.
Τέλος,
σχετικά με τις «συνεργασίες», τόνισε ότι οι ζωντανές και μεγάλες συμμαχίες
διαμορφώνονται στο δρόμο του αγώνα, μέσα από την ενεργή συμμετοχή του λαού, τη
διεκδίκηση. Έφερε ως παράδειγμα τη μεγάλη πορεία ενάντια στην ανεργία Πάτρα -
Αθήνα, που ήταν πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής της «Λαϊκής Συσπείρωσης»
Πάτρας. Σημείωσε ότι με αυτήν τη μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση, που ανέδειξε τα μεγάλα
προβλήματα, τις ελλείψεις υποδομών, τη διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης για τους
ανέργους, διαμορφώθηκαν μεγάλες «πλειοψηφίες» μέσα στο λαό, με εργαζόμενους,
αυτοαπασχολούμενους, νεολαία. Τέτοιες «μεγάλες πλειοψηφίες ονειρευόμαστε, γι'
αυτές τις μεγάλες συμμαχίες δρούμε από σήμερα», είπε, για να προσθέσει: «Εμείς
δεν είμαστε σε παζάρια για καρέκλες, αλλά άνθρωποι της αγωνιστικής διεκδίκησης,
αταλάντευτοι διαδηλωτές και υποστηρικτές των δικαιωμάτων του λαού μας».