ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ: Προχωράμε μπροστά για να έρθει στο προσκήνιο η εργατική τάξη!

Με μαζική συγκέντρωση - εκδήλωση στο κλειστό γήπεδο της Νήαρ Ηστ, στην Καισαριανή, σηματοδότησε την Τετάρτη 3 Απρίλη το απόγευμα το ΠΑΜΕ τη συμπλήρωση 20 χρόνων μαχητικής, ζωντανής δράσης του.

Η συγκέντρωση έφερε τη σφραγίδα του αγώνα που δίνουν συνδικαλιστικές οργανώσεις ενάντια στη συνδικαλιστική μαφία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. «20 χρόνια ΠΑΜΕ! Για συνδικάτα των εργατών, όχι των εργοδοτών! Για να σπάσει το απόστημα της εργοδοσίας! Για να πάρει αγωνιστική, ταξική απάντηση η συνδικαλιστική μαφία, το δεξί χέρι των αφεντικών και των συμφερόντων τους», διαμήνυαν τα μεγάφωνα. Και οι εργαζόμενοι απαντούσαν: «Μέσα στα σωματεία χτίζουνε καριέρες, έξω τώρα οι εργατοπατέρες».

Η εκδήλωση ξεκίνησε με προβολή βίντεο που ετοιμάστηκε με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων δράσης του ΠΑΜΕ, υπενθυμίζοντας ορισμένες από τις πιο ενδεικτικές πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες των προηγούμενων ετών, δίνοντας τη σκυτάλη στο σύνθημα «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Την εκδήλωση παρακολούθησαν συνδικαλιστές από δεκάδες οργανώσεις χωρών όλου του κόσμου που βρίσκονται στην Αθήνα για τη συνεδρίαση του Προεδρικού Συμβουλίου της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας. «Στον ιμπεριαλισμό καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί», φώναξαν οι εργαζόμενοι για να τους υποδεχθούν στο χώρο της συγκέντρωσης.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γενικό  Γραμματέα της, Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος έκανε δήλωση στα ΜΜΕ (δείτε εδώ video).

Επίσης οι δήμαρχοι Καισαριανής, Ηλίας Σταμέλος, και Πετρούπολης, Βαγγέλης Σίμος. Το «παρών» έδωσαν ακόμα αντιπροσωπείες της ΟΓΕ, της ΠΑΣΕΒΕ και του ΜΑΣ, που άλλωστε έχουν συναντηθεί με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στους αγώνες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τις επιπτώσεις της.

Την κεντρική ομιλία στη συγκέντρωση έκανε ο Γιώργος Πέρρος, επικεφαλής της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, ενώ χαιρετισμούς απηύθυναν συνδικαλιστές από άλλες χώρες, μέλη του Προεδρικού Συμβουλίου της ΠΣΟ.

Το ΠΑΜΕ «στα 20 χρόνια ζωής του έχει δώσει σαφή και φανερά δείγματα για το χαρακτήρα του. Ξεπερνώντας απειλές, την τρομοκρατία και βρώμικες επιθέσεις, μπήκε μπροστά στην οργάνωση αγώνων και απεργιών, έδωσε κουράγιο, δύναμη και ενέπνευσε χιλιάδες εργάτες, καθυστέρησε μέτρα, ήταν παρόν σε κάθε εργατική διεκδίκηση», τόνισε ο Γιώργος Πέρρος. (Διαβάστε όλη την ομιλία παρακάτω). Σημείωσε πως «βασική παρακαταθήκη της δράσης του ΠΑΜΕ είναι η ανάδειξη των δύο γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η ανάδειξη της ανάγκης για συνδικάτα αγωνιστικά, μαζικά, εργατικά. Συνδικάτα που θα αγωνίζονται για τα δικαιώματα των εργαζομένων ενάντια στην εργοδοσία και τους μηχανισμούς της μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Συνδικάτα που θα αγωνίζονται για να ζουν οι λαοί χωρίς φτώχεια, ανεργία και πολέμους».

«Η σύγκρουση που διεξάγεται και κορυφώνεται αυτήν την περίοδο με τη συνδικαλιστική μαφία είναι όρος για την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος», τόνισε ο Γ. Πέρρος, προσθέτοντας πως «η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν αποτελούν για εμάς ένα απλό σύνθημα. Ανασύνταξη του κινήματος, χωρίς να θίγονται η κυριαρχία και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, χωρίς να αμφισβητείται η στρατηγική της ΕΕ, χωρίς συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές, με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, χωρίς ανατροπές των συσχετισμών δύναμης στα συνδικάτα δεν μπορεί να υπάρξει».

Ο Πάμπης Κυρίτσης, επικεφαλής του Περιφερειακού Γραφείου Ευρώπης της ΠΣΟ, συνδικαλιστής από την Κύπρο, αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην πείρα του λαού της Κύπρου από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, χαρακτηρίζοντας κρίσιμο τον αγώνα των εργαζομένων, με πυξίδα την αλληλεγγύη και το διεθνισμό (δείτε video).

Την αλληλεγγύη των λαών και τους αγωνιστικούς δεσμούς που χτίζονται στο έδαφος της πάλης ενάντια στην εκμετάλλευση, χαιρέτισε ο Ουλίσες ντε Νασιμιέντο, επικεφαλής του Περιφερειακού Γραφείου Λατινικής Αμερικής της ΠΣΟ και γγ της Γενικής Ένωσης Εργαζομένων Κούβας (δείτε video).

Την αλληλεγγύη και υποστήριξη του ΠΑΜΕ στους εργαζόμενους και το λαό της Συρίας, στους πρόσφυγες και τους ξεριζωμένους από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, υπενθύμισε ο Τζεμάλ Κάντρι, επικεφαλής του Περιφερειακού Γραφείου Μέσης Ανατολής της ΠΣΟ (δείτε video).

Στο βήμα της συγκέντρωσης βρέθηκε, τέλος, ο πρόεδρος της ΠΣΟ, Μάικ Μζαντίλε, από τη Νότια Αφρική. «Το ΠΑΜΕ πάντα υπηρέτησε και πότε δεν απογοήτευσε της εργατική τάξη», είπε και πρόσθεσε πως οι αγώνες του θα είναι απαραίτητοι όσο υπάρχουν άνθρωποι που πουλούν την εργατική τους δύναμη (δείτε video).

Με διεθνιστικά και αγωνιστικά τραγούδια πλαισίωσαν την εκδήλωση το συγκρότημα «Ρωμιοσύνη»  και ο τραγουδοποιός Γιώργος Σαρρής (δείτε video).

Η ομιλία του Γ. Πέρρου

«Πριν 20 χρόνια ακριβώς, στις 3 Απρίλη του 1999, με τη συμμετοχή εκατοντάδων συνδικαλιστών από δεκάδες σωματεία, ιδρύθηκε ως ανάγκη των καιρών το ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, ανοίγοντας μια νέα σελίδα για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, συνέχεια των πλούσιων παραδόσεων και των αξιών της εργατικής τάξης της χώρας μας.

Ξεκινώντας τότε, γνωρίζαμε τις δυσκολίες που θα είχαμε μπροστά μας, τα εμπόδια που θα συναντούσαμε, τους δυσμενείς συσχετισμούς που θα χρειαζόταν να ξεπεράσουμε. Με βάση αυτή την πραγματικότητα οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τότε, στην αρχή, ήμασταν διστακτικοί και μετρημένοι, μέχρι που δημοσιοποιήθηκε η πρωτοβουλία και άρχισαν να οργανώνονται οι πρώτες εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Έτσι δόθηκε η ώθηση, δημιουργήθηκε ενθουσιασμός καθώς τα μηνύματα από τους εργαζόμενους έλεγαν: "Προχωρήστε", "Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση, κάντε κάτι"!

Δύο μέρες μετά, στις 5 Απρίλη, οι συνδικαλιστές της ΔΑΣ παραιτούνται από το προεδρείο της ΓΣΕΕ, πατώντας πάνω σε αυτές τις διαθέσεις, "ταράζοντας τα λιμνάζοντα νερά" της υποταγής στην ηγεσία της Συνομοσπονδίας.

Το ΠΑΜΕ στα 20 χρόνια ζωής του έχει δώσει σαφή και φανερά δείγματα για το χαρακτήρα του. Ξεπερνώντας απειλές, την τρομοκρατία και βρώμικες επιθέσεις, μπήκε μπροστά στην οργάνωση αγώνων και απεργιών, έδωσε κουράγιο, δύναμη και ενέπνευσε χιλιάδες εργάτες, καθυστέρησε μέτρα, ήταν παρόν σε κάθε εργατική διεκδίκηση. Τόσο στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης όσο και στα τελευταία δύσκολα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης δεν έβαλε νερό στο κρασί του, δεν μπήκε σε κοινωνικούς διαλόγους, δεν υιοθέτησε απόψεις και ιδεολογήματα του κοινωνικού εταιρισμού που έσκαβαν το λάκκο στους εργαζόμενους. Κανείς και ποτέ ως σήμερα δεν μπόρεσε να το βάλει στο χέρι.

Το ΠΑΜΕ απέδειξε στην πράξη πως δεν είναι άθροισμα παρατάξεων, αλλά μαχητικό - ταξικό μέτωπο σωματείων, Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών, Επιτροπών Αγώνα, ανένταχτων συνδικαλιστών και εργαζόμενων. Δεν αντλεί τη δύναμη και το κύρος του από φανταχτερούς τίτλους και αγώνες της εικόνας, αλλά από την καθημερινή και αταλάντευτη παρουσία του στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στα γραφεία και στα εμπορομάγαζα, στα ξενοδοχεία, στα λιμάνια και σε κάθε εργασιακό χώρο, από την πλούσια δράση και τους αγώνες του.

Γι' αυτό και σήμερα και από αυτό το βήμα, καλούμε σε συμπόρευση, σε κοινό βηματισμό όλα εκείνα τα σωματεία, που παρά τις επιφυλάξεις τους προσβλέπουν στην ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος και κατανοούν τη σημασία δυνατού ταξικού πόλου. Απλώνουμε το χέρι σε συνδικαλιστές και εργαζόμενους που δεν αντέχουν τη σαπίλα της συνδικαλιστικής μαφίας, προβληματίζονται, ψάχνουν το αποκούμπι τους.

Τα βήματα που έχουν καταγραφεί στη δράση του ΠΑΜΕ από το 1999 ως σήμερα, το ρίζωμά του σε περισσότερους κλάδους και τόπους δουλειάς, η πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων που συγκροτούν το ΠΑΜΕ στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες μάχες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια χωρίς να γίνει έκπτωση στο σύνθημα "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη", αποτελούν το έδαφος για τη συνέχεια, για την αντεπίθεση των εργαζομένων μαζί με όσους πλήττονται από τη δικτατορία των μονοπωλίων.

Το ΠΑΜΕ από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του, έμαθε στα δύσκολα! Δέχτηκε αμέσως την επίθεση από το κεφάλαιο και τους ανθρώπους του. Στην αρχή οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, οι παρατάξεις του ΣΥΝ τότε, σήμερα ΣΥΡΙΖΑ και άλλων μιλούσαν για διασπαστική ενέργεια, μετά άλλαξαν τροπάρι και εμφανίζουν το ΠΑΜΕ ως κομματική παράταξη με σκοπό να υπονομεύσουν το ΠΑΜΕ και το ρόλο του.

Χρειάζεται διαρκής αγώνας να αποστομώνονται συκοφάντες και διαστρεβλωτές. Αυτό που ενοχλούσε και ενοχλεί είναι η γραμμή πάλης, ο προσανατολισμός με τον οποίο συσπειρώνονται εκατοντάδες σωματεία και επιδιώκουν αυτή η γραμμή να κυριαρχήσει στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Προσανατολισμός και γραμμή πάλης ενάντια στις επιδιώξεις των μονοπωλίων, των επιχειρηματικών ομίλων και εταιρειών, των πολιτικών κομμάτων που τους εκπροσωπούν, της ΕΕ που την παρουσιάζουν ως μονόδρομο. Με αιτήματα που διαμορφώνονται από το κριτήριο πώς αξίζει σήμερα να ζουν και να δουλεύουν οι εργαζόμενοι με βάση τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της ανάπτυξης των παραγωγικών μέσων, τον πλούτο που παράγουν και όχι με κριτήριο που έχουν οι εκμεταλλευτές μας, την επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα, το μέγιστο κέρδος. Με κριτήριο την ευημερία των πολλών που δουλεύουν και υποφέρουν και όχι την ευημερία των κερδών των λίγων.

Το νέο που έφερε το ΠΑΜΕ είναι η διακριτή συσπείρωση και δράση των οργανώσεων της εργατικής τάξης που απορρίπτουν την επιζήμια για τα συμφέροντα των εργαζομένων θεωρία του κοινωνικού εταιρισμού, των κοινών δήθεν συμφερόντων εργαζομένων και εργοδοτών που γύρω από ένα τραπέζι θα μοιράζονται δίκαια τον πλούτο που παράγεται, των στημένων κοινωνικών διαλόγων, της παράδοσης άνευ όρων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης ήταν στην πρώτη γραμμή των αγώνων για αυξήσεις και διεύρυνση των δικαιωμάτων, κόντρα στη λογική της αναμονής και "κοινωνικής ειρήνης". Πριν το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης πρωτοστάτησε ενάντια στο κλίμα αναμονής και αυταπατών. Η Ελλάδα βρισκόταν στις 10 πρώτες χώρες παγκοσμίως σε ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης. Έγκαιρα κάλεσε τους εργαζόμενους σε "πόλεμο ενάντια στο μαύρο μέτωπο επιχειρηματικών ομίλων - κυβέρνησης - ΓΣΕΕ" που καλλιεργούσε την αναμονή, το "λεφτά υπάρχουν" και την "πράσινη ανάπτυξη".

Με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης όλες οι κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως πρόσημου, μονοκομματικές ή συνεργασίας, εφάρμοσαν και επέβαλαν βάρβαρα αντεργατικά μέτρα και μνημόνια για να διασφαλίσουν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Τσάκισαν μισθούς και συντάξεις. Απελευθέρωσαν τις απολύσεις και εκτίναξαν την ανεργία. Προώθησαν τεράστιες ιδιωτικοποιήσεις και επιτέθηκαν στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες.

Το ΠΑΜΕ πρωτοστάτησε στον αγώνα ενάντια σε όλα τα μνημόνια και τους αντεργατικούς νόμους. Το σύνθημα "Καμία θυσία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία" έδωσε τον τόνο για τους αγώνες και την ιδεολογική διαπάλη κόντρα στη λογική τού "να βάλουμε όλοι πλάτη", "να μοιραστούμε τα βάρη της κρίσης". Τα συνθήματά του υιοθετήθηκαν από ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις. Το ΠΑΜΕ ενισχύθηκε με νέα συνδικάτα, κλαδικά και επιχειρησιακά, Εργατικά Κέντρα, δυνάμωσε η επιρροή του, εκατοντάδες νέοι εκλεγμένοι συνδικαλιστές δουλεύουν με τη γραμμή του, παλεύουν να αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων σε όλους τους κλάδους, για την ανασύνταξη του κινήματος.

Έκανε βήματα κοινής δράσης εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, γυναικείων ριζοσπαστικών οργανώσεων και νεολαίας. Σε συνθήκες οξύτατης αντεργατικής επίθεσης δυνάμωσε την παρέμβασή του.

Απέναντι στη δράση του ΠΑΜΕ και των ταξικών συνδικάτων ορθώθηκε μια τεράστια επίθεση από το κεφάλαιο και τους ανθρώπους του. Μέτρα καταστολής, εργοδοτική τρομοκρατία, το νομικό οπλοστάσιο του ταξικού αντιπάλου, αλλά και λάσπη, συκοφαντία.

Η δράση του ΠΑΜΕ δεν αφορούσε μόνο τα μισθολογικά και αμιγώς εργασιακά ζητήματα. Έκανε προσπάθειες και πήρε πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη δράσης των συνδικάτων για όλα τα ζητήματα που αφορούν τον εργαζόμενο και την οικογένειά του. Στήριξε πρωτοβουλίες για την ερασιτεχνική καλλιτεχνική δημιουργία. Ίδρυσε ομάδες θεάτρου, χορού, χορωδία, που πραγματοποίησαν εκατοντάδες εκδηλώσεις σε χώρους δουλειάς, γειτονιές και θέατρα. Πήρε πρωτοβουλίες για τις ανάγκες και τα προβλήματα της νεολαίας, τη μαθητεία. Ανέπτυξε δράση ενάντια στα ναρκωτικά. Το Τουρνουά Ποδοσφαίρου της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ έγινε θεσμός στον οποίο συμμετέχουν χιλιάδες εργαζόμενοι. Πήρε πρωτοβουλίες για την εργαζόμενη γυναίκα, την προστασία της μητρότητας. Οργάνωσε Τράπεζα Αίματος και πήρε δεκάδες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για τα θύματα καταστροφών στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο.

Πιστό στις αρχές της προλεταριακής αλληλεγγύης, είχε σταθερό μέτωπο στην ξενοφοβία, στο ρατσισμό και το φασισμό. Από την πρώτη στιγμή οργάνωσε την αλληλεγγύη και τον αγώνα για τα δικαιώματα των προσφύγων, των ξεριζωμένων από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Ήταν σταθερά στην πρώτη γραμμή για την οργάνωση των μεταναστών στα συνδικάτα και της κοινής πάλης Ελλήνων και μεταναστών εργατών ενάντια στο κεφάλαιο, γι' αυτό και βρίσκεται μόνιμα στο στόχαστρο της εργοδοσίας και των μαντρόσκυλών της, των χρυσαυγιτών.

Το ΠΑΜΕ, πιστό στις αρχές του διεθνισμού, το 2000 γίνεται μέλος της ΠΣΟ. Η αναγνώριση του ρόλου του ΠΑΜΕ στην ΠΣΟ εκφράζεται και με την ανάθεση της διοργάνωσης του 16ου Συνεδρίου της ΠΣΟ το 2011 στην Αθήνα.

Το ΠΑΜΕ ιδρύθηκε μέσα στους αγώνες ενάντια στην ιμπεριαλιστική σφαγή στη Γιουγκοσλαβία και τη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτήν τη σφαγή. Σήμερα, όλη η ευρύτερη γειτονιά μας είναι μέσα στη φωτιά! Πέρασαν από το Αιγαίο πάνω από ένα εκατομμύριο θύματα, ξεριζωμένα από πολέμους, γέμισε η θάλασσα νεκρούς και το δράμα των προσφύγων συνεχίζεται αμείωτο.

Έχουμε χρέος να δυναμώσει μέσα στα συνδικάτα η πάλη ενάντια στον εθνικισμό, στον σωβινισμό και το ρατσισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η αλληλεγγύη στους άλλους λαούς, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες, η απομόνωση σε όλους τους εργασιακούς χώρους της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας των αφεντικών, της Χρυσής Αυγής. Δεν μπορεί αυτά τα προβλήματα να είναι έξω από τα συνδικάτα, γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον να χύσουν το αίμα τους για τους πετρελαιάδες, τους εμπόρους όπλων, τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες.

Δεν δεχόμαστε η χώρα μας, τα λιμάνια μας, τα νησιά μας, τα αεροδρόμιά μας να γίνουν βάσεις και ορμητήρια για τις ιμπεριαλιστικές σφαγές και τα παιδιά μας, που υπηρετούν στο Στρατό, κρέας για τα κανόνια τους. Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου, καμία εμπλοκή της Ελλάδας στα ΝΑΤΟικά και ευρωενωσιακά σφαγεία.

Στη χώρα μας η ζημιά του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ και των μεταμορφώσεών τους είναι μεγάλη. Η πληγή που έχουν ανοίξει στο σώμα του συνδικαλιστικού κινήματος είναι βαθιά, δεν κλείνει εύκολα.

Η επικράτησή τους σε στρατηγικούς τομείς, στα μεγάλα συνδικάτα της βιομηχανίας, της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, των λιμανιών, των μεταφορών, των πρώην ΔΕΚΟ είναι μεγάλο εμπόδιο για την ενότητα των εργαζομένων και τον ταξικό προσανατολισμό του αγώνα. Αρνούνται και σήμερα να γράψουν στα σωματεία τους χιλιάδες εργολαβικούς, συμβασιούχους, κακοπληρωμένους εργαζόμενους των δουλεμπορικών γραφείων που δουλεύουν στους ίδιους χώρους. Κρατούν ανοργάνωτη τη νέα βάρδια. Οι δυσκολίες που συναντάμε για την οργάνωση των εργατών είναι πολλές.

Όλα αυτά τα χρόνια κατεβαίνουν με κοινά ψηφοδέλτια, κοινή αντιΠΑΜΕ στάση σε μεγάλες ομοσπονδίες και συνδικάτα όπου βλέπουν ότι γίνεται βήμα ανατροπής των συσχετισμών. Διατηρούν μηχανισμό διαμόρφωσης συσχετισμών μαζί με την εργοδοσία και το κράτος.

Όλα αυτά συνοδεύονται και από φαινόμενα διαφθοράς, διασπάθισης εκατομμυρίων από κονδύλια και προγράμματα εξαγοράς. Οι συσχετισμοί στις τριτοβάθμιες οργανώσεις ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ, η γραμμή τους και τα έργα τους είχαν ως αποτέλεσμα την απαξίωση των συνδικάτων στους εργαζόμενους. Για ολόκληρη περίοδο μέσα στην κρίση δεν δίστασαν να υιοθετήσουν τα πιο αντιδραστικά συνθήματα. Έφτασαν ακόμα να αγκαλιάσουν και το σύνθημα "Έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα από τους αγώνες", σύνθημα που έριξαν από κοινού όλες οι αστικές δυνάμεις, υιοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του, άλλες γνωστές τυχοδιωκτικές δυνάμεις. Οι φασίστες της Χρυσής Αυγής στις πλατείες των αγανακτισμένων έγιναν όχημα εγκλωβισμού της λαϊκής αγανάκτησης και διαμαρτυρίας, εκκολαπτήριο του ναζισμού και έφεραν ένα ακόμα πλήγμα στην αξία συμμετοχής και πάλης μέσα στα συνδικάτα και του αγώνα στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς όπου οργιάζουν η εργοδοσία και η εκμετάλλευση.

Βασική παρακαταθήκη της δράσης του ΠΑΜΕ είναι η ανάδειξη των δύο γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η ανάδειξη της ανάγκης για συνδικάτα αγωνιστικά, μαζικά, εργατικά. Συνδικάτα που θα αγωνίζονται για τα δικαιώματα των εργαζομένων ενάντια στην εργοδοσία και τους μηχανισμούς της μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Συνδικάτα που θα αγωνίζονται για να ζουν οι λαοί χωρίς φτώχεια, ανεργία και πολέμους.

Για τις δυνάμεις που δρουν με ζωντάνια μέσα στους χώρους δουλειάς, που διεκδικούν αγωνιστικά, βάζοντας τις λαϊκές ανάγκες μπροστά, είναι λυμένο πως ο δρόμος της σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική και τη στρατηγική των επιχειρηματικών ομίλων περνάει μέσα από την ασίγαστη πάλη με το πολιτικό και συνδικαλιστικό προσωπικό τους.

Γι’ αυτό η σύγκρουση που διεξάγεται και κορυφώνεται αυτήν την περίοδο με τη συνδικαλιστική μαφία είναι όρος για την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος! Σε μια περίοδο που η σαπίλα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού ξεχειλίζει, που η συνδικαλιστική μαφία κάνει τα αδύνατα - δυνατά για να διατηρήσει με κάθε τρόπο τη συνδικαλιστική της επιβίωση, προτάσσοντας τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, το ΠΑΜΕ, με τις θέσεις του, τις πρωτοβουλίες και τη δράση του, επιδιώκει να αναδειχτεί στον κύριο παράγοντα ταξικής συσπείρωσης και της ενότητας της εργατικής τάξης.

Όλα αυτά τα χρόνια δώσαμε και δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, αξιοποιούμε όλες τους τρόπους που διαθέτουμε για να φτάσουμε και στον τελευταίο εργάτη και εργάτρια, να τους τραβήξουμε από τα νύχια της εργοδοσίας, να τους πείσουμε να οργανωθούν, να αγωνιστούν, να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των αναγκών τους.

Ο συσχετισμός δύναμης δεν ήταν ποτέ μονάχα ένα αποτέλεσμα μιας κάλπης ή ενός συνεδρίου. Εμείς μετράμε διαφορετικά τις δυνάμεις μας, έχουμε άλλα κριτήρια για την οργάνωση του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος. Εμείς είμαστε περήφανοι και περπατάμε με το κεφάλι ψηλά, κοιτάμε τους εργαζόμενους στα μάτια. Μπορούμε να τους μιλάμε για τους αγώνες των χαλυβουργών, των οικοδόμων, των εργαζομένων στα Τρόφιμα και στα ξενοδοχεία, στο Εμπόριο και σε κάθε χώρο δουλείας.

Όλες αυτές τις μέρες ήρθαμε σε επαφή με εργαζόμενους που μέχρι πριν λίγο καιρό μας παρακολουθούσαν με σκεπτικισμό. Κανείς δεν συμφωνεί με την απροκάλυπτη παρέμβαση των ίδιων των εργοδοτών μέσα στα Σωματεία, τις Ομοσπονδίες, τη ΓΣΕΕ. Αρκετοί μας λένε να μην κάνουμε πίσω! Να καθαρίσουν τα Σωματεία από τους νόθους και τους εργοδότες.

Η διαπάλη, συνάδελφοι -συναδέλφισσες, ανάμεσα στις δυο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν θα σταματήσει στη Ρόδο, όπως δεν σταμάτησε στην Καλαμάτα, την Αλεξανδρούπολη και πάει λέγοντας. Η μάχη θα συνεχιστεί και θα ενταθεί.

Όμως απέναντι σε όσα εξελίσσονται αυτή την περίοδο, οι εργαζόμενοι έχουν κάθε δικαίωμα να ξεπεράσουν πιέσεις και εκβιασμούς και να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους να έχουν οργανώσεις ανεξάρτητες από την παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτους! Αυτή είναι και η μεγάλη συνεισφορά του ΠΑΜΕ στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα.

Και θέλουμε να διαμηνύσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι αυτή μας τη συνεισφορά θα τη σφραγίσουμε και στην επόμενή τους προσπάθεια να επιβάλουν το νέο Συνέδριο-παρωδία αύριο στη Ρόδο, για μια ακόμη φορά μακριά από τους εργαζόμενους και αγκαλιά με την εργοδοσία μέσα στα πολυτελή ξενοδοχεία. Η απαίτησή μας να καθαρίσει το εργατικό κίνημα από τη βρωμιά τους θα γίνει πράξη από τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα Συνδικάτα και τους εργαζόμενους.

Η ανασύνταξη και η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος δεν αποτελούν για εμάς ένα απλό σύνθημα. Ανασύνταξη του κινήματος, χωρίς να θίγονται η κυριαρχία και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, χωρίς να αμφισβητείται η στρατηγική της ΕΕ, χωρίς συγκρούσεις με τις αντιλαϊκές πολιτικές, με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, χωρίς ανατροπές των συσχετισμών δύναμης στα Συνδικάτα δεν μπορεί να υπάρξει.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, παραγωγικές, επιστημονικές και τεχνολογικές, για να υπάρχει φιλολαϊκή ανάπτυξη, για να υπάρχει αξιοπρεπής ζωή, δουλειά με δικαιώματα. Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουμε όλο τον πλούτο! Τον ιδρώτα μας, τον κόπο μας τον καρπώνονται μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Αυτό μπορεί να αλλάξει.

Με αγώνα για νέες διεκδικήσεις, για κάλυψη των απωλειών, για μια αξιοπρεπή ζωή, σε συνδυασμό με την πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης, με αποδέσμευση από τις ενώσεις των ιμπεριαλιστών ΕΕ και ΝΑΤΟ, με την εργατική τάξη και το λαό στο τιμόνι της εξουσίας.

20 χρόνια μετά δεσμευόμαστε πως θα συνεχίσουμε αταλάντευτα, ταξικά. Δεν επιτρέπεται βήμα πίσω.

Ανοίγουμε το δρόμο στην επόμενη μέρα, στο αύριο της εργατικής τάξης.

Συνεχίζουμε!

Για το δίκιο της τάξης μας, γιατί χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά!

Ζήτω τα 20 χρόνια του ΠΑΜΕ»