Τα
σοβαρά προβλήματα των εργαζομένων στην υπηρεσία και των μεταναστών που
ταλαιπωρούνται ανέδειξε η περιοδεία του Γιάννη Πρωτούλη και του Νίκου Σοφιανού
Παγκόσμια
Μέρα κατά του Ρατσισμού σήμερα και κλιμάκιο των συνδυασμών της «Λαϊκής
Συσπείρωσης» Αττικής και Αθήνας βρέθηκε στις ουρές της ταλαιπωρίας, στις
υπηρεσίες δηλαδή, όπου με ευθύνη διαχρονικά των κυβερνήσεων και της τοπικής
διοίκησης, συνωστίζονται κάθε πρωί χιλιάδες μετανάστες, για να διευθετήσουν τις
εκκρεμότητές τους, τα νομιμοποιητικά έγγραφα, τις ανανεώσεις αδειών παραμονής
κ.ο.κ. Εκεί συναντούν την εχθρότητα του κράτους, με την υποστελέχωση των
υπηρεσιών να μην επιτρέπει να γίνονται ομαλά και γρήγορα οι απαραίτητες
διαδικασίες. Έτσι, οι καθυστερήσεις και οι συνεχείς αναβολές γεννούν την
απόγνωση στους εργαζόμενους, αφού αποτελούν το «συμπλήρωμα» της άγριας
εκμετάλλευσης που βιώνουν στους τόπους δουλειάς.
Πιο
συγκεκριμένα στις Διευθύνσεις Αλλοδαπών και Μετανάστευσης (ΔΑΜ) της
Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κεντρικού Τομέα - Δυτικής Αττικής και Αθήνας,
βρέθηκαν τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
και υποψήφιοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», Γιάννης Πρωτούλης για την Περιφέρεια
Αττικής και Νίκος Σοφιανός για τον Δήμο Αθηναίων. Επίσης, ο Γιλαννης Πρωτούλης
επισκέφτηκε τη Διεύθυνση Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νότιου Τομέα - Πειραιά και
Νησιών, το Δασαρχείο Πειραιά, όπως και τη Διεύθυνση Πολιτογράφησης και
Ιθαγένειας του υπουργείου Εσωτερικών στον Πειραιά. Στο κλιμάκιο της «Λαϊκής
Συσπείρωσης» συμμετείχε και ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Νίκαιας
Γαβριήλ Ιωαννίδης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Αποκεντρωμένης
Διοίκησης Ελλάδας.
Οι
υποψήφιοι συζήτησαν με εργαζόμενους της Διεύθυνσης, που κατήγγειλαν ότι οι υπηρεσίες
τους βρίσκονται στα πρόθυρα κατάρρευσης. Όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά, στη ΔΑΜ
Αθήνας από 80 υπαλλήλους έχουν απομείνει περίπου 40, στη ΔΑΜ Δυτικής Αττικής
από 70 έχουν απομείνει περίπου 30 και στη ΔΑΜ Πειραιά από τους 60 υπαλλήλους
έχουν απομείνει περίπου 20. Σε αυτές τις υπηρεσίες κάθε μέρα εξυπηρετούνται
εκατοντάδες αλλοδαποί εργαζόμενοι, οι οποίοι περιμένουν από τα ξημερώματα στην
«ουρά». Συγκεκριμένα, η ΔΑΜ Αθήνας εξυπηρετεί 300-400 άτομα, η ΔΑΜ δυτικής
Αττικής 200 και η ΔΑΜ Πειραιά 120-130. Παράλληλα, ορισμένοι από αυτούς
περιμένουν για μήνες για ένα ραντεβού, προκειμένου να τακτοποιήσουν
«εκκρεμότητες» και παρά το ότι έχουν τις «προϋποθέσεις» κινδυνεύουν, αφού είναι
«παράτυποι». Ακόμα και αυτοί που καταθέτουν εμπρόθεσμα τα χαρτιά τους για ανανέωση
της άδειας παραμονής, μετά τη λήξη της τριετίας, παίρνουν προσωρινά την μπλε
κάρτα, περιμένοντας μήνες τη σχετική άδεια.
Τόνισαν,
επιπλέον, ότι μειώνεται ο αριθμός των υπαλλήλων με την «κινητικότητα», ενώ
είναι τόσος ο όγκος της δουλειάς που οι εργαζόμενοι εξαντλούνται. Παλιά τα
αιτήματα των μεταναστών πήγαιναν στους δήμους και τα εξέταζαν οι διευθύνσεις
αλλοδαπών. Πλέον οι διευθύνσεις αυτές δεν εξετάζουν μόνο τα αιτήματα, αλλά
κάνουν και την παραλαβή τους. Έτσι, ο όγκος δουλειάς έχει δεκαπλασιαστεί σε σχέση
με τα προηγούμενα χρόνια, ενώ και το κτίριο που στεγάζονται είναι ακατάλληλο.
Να
δυναμώσουμε τον κοινό αγώνα Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων
Σε
δήλωσή του ο Γιάννης Πρωτούλης ανέφερε: «Σήμερα, Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού
επιλέξαμε με ένα μεγάλο κλιμάκιο να επισκεφτούμε τους χώρους που στεγάζονται οι
υπηρεσίες Μετανάστευσης. Εδώ, δηλαδή, που ταλαιπωρούνται χιλιάδες εργαζόμενοι,
γείτονές μας, άνθρωποι που πάμε μαζί τα παιδιά μας στα σχολεία, εργαζόμενοι που
έχουν αναπτύξει βιωματικούς δεσμούς, δουλεύοντας σε τούτες τις πόλεις και σε
αυτή τη χώρα για πάνω από εφτά χρόνια, άγρια εκμεταλλευόμενοι, οι οποίοι
συνεχίζουν μέσα στις υπηρεσίες να ταλαιπωρούνται, να πληρώνουν αδρά για τις
κάρτες τους, να πληρώνουν αδρά για τη νομιμοποίηση των παιδιών τους, για να
πάρουν τα παιδιά τους την ιθαγένεια. Παιδιά που όλα αυτά τα χρόνια έχουν
τελειώσει σχολεία, αρκετά από αυτά έχουν τελειώσει και πανεπιστήμια και
παραμένουν επί ξύλου κρεμάμενα.
Αντίστοιχα
προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι εργαζόμενοι που δουλεύουν σε αυτές τις
υπηρεσίες, όπου χαρακτηριστικά μας δήλωσαν ότι είναι σχεδόν υπό κατάρρευση
υπηρεσίες, υποστελεχωμένες, υποχρηματοδοτούμενες, σε πόστα που θα έπρεπε να
δουλεύουν 50 και πλέον εργαζόμενοι για να μπορέσουν να διεκπεραιώσουν τη
δουλειά, δεν βρίσκονται πάνω από δέκα ή 15, με την κινητικότητα έχουν
αποψιλωθεί και οι τελευταίες υπηρεσίες που είχαν απομείνει, προσλήψεις δεν
γίνονται εδώ και πάρα πολλά χρόνια, οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι και οι
εργαζόμενοι καθημερινά αντιμετωπίζουν ένα πολύ μεγάλο φόρτο εργασίας, ο οποίος
φυσικά έχει να κάνει και με την αντιμετώπιση ανθρωπιστικών καταστάσεων, τη
διαχείριση ανθρώπων και όχι πραγμάτων.
