«Το ουσιαστικό θέμα είναι ποιος μελετάει, σε όφελος ποιου, ποιος υλοποιεί και πώς υλοποιείται» ανέφερε, μιλώντας στο Περιφερειακό Συμβούλιο για τον Στρατηγικό Σχεδιασμό της Περιφέρειας σχετικά με την αντιμετώπιση πλημμυρικών φαινομένων, εκ μέρους των εκλεγμένων συμβούλων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Αττικής, η Αφροδίτη Αυγερινού.
Όπως είπε, αν η μελέτη της Περιφέρειας, αν το master plan είναι οι δύο σελίδες που δόθηκαν στους συμβούλους, τότε ο λαός της Αττικής είναι καταδικασμένος, δεν υπάρχει ελπίδα. Αναρωτήθηκε πόσο κόστισαν οι μελέτες που παρουσίασε η περιφερειακή αρχή και επισήμανε πως αποτελούν ανάγκη οι άμεσες παρεμβάσεις στις περιοχές που επλήγησαν από τις πυρκαγιές.
Υπενθύμισε επίσης τις επανειλημμένες παρεμβάσεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για την ανάγκη να ληφθούν μέτρα για την ολοκληρωμένη αντιπλημμυρική προστασία του λαού και τόνισε πως η καταγραφή είναι σημαντική να γίνει, αλλά αυτά που πρέπει να συζητηθούν στο Περιφερειακό Συμβούλιο είναι πού οφείλεται η κατάσταση και τα μέτρα που πρέπει να παρθούν.
Σημείωσε πως η κλιματική αλλαγή που επικαλούνται είναι πρόσχημα για να δικαιολογηθούν οι διαχρονικές ευθύνες όλων των αστικών κυβερνήσεων, αφού δεν είναι ακραίο συμβάν η έντονη βροχόπτωση και πρόσθεσε ότι «η κλιματική κρίση είναι πολιτικός όρος και όχι επιστημονικός. Δημιουργήθηκε στο πλαίσιο των ενεργειακών ανταγωνισμών και χρησιμοποιείται για να καλύψει τη στρατηγική της "πράσινης καπιταλιστικής ανάπτυξης" που έχει ανάγκη ως διέξοδο ο καπιταλισμός, με την προώθηση και του λεγόμενου πράσινου new deal».
Στάθηκε στη γενικότερη περιβαλλοντική υποβάθμιση τόσο των πόλεων όσο και της υπαίθρου. Δεν πλήττονται όλοι το ίδιο από τις πλημμύρες αφού οι επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα είναι πολύ μεγαλύτερες και πρόσθεσε πως δεν είναι τυχαίο ότι στις ιστορικές πλημμύρες, όπως αυτή της Μάνδρας πλήττονται οι υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας, όπως η Δυτική Αττική.
Υπογράμμισε ακόμα πως αν συμφέρει το κράτος και το κεφάλαιο να πνιγεί μία περιοχή αντί να κατασκευαστεί ένα αντιπλημμυρικό έργο, αν δηλαδή το κόστος αποζημιώσεων για τις ανθρώπινες απώλειες όσο και για την καταστροφή υποδομών είναι μικρότερο από το κόστος κατασκευής, τότε επιλέγεται η πρώτη λύση. Και αυτό γιατί κριτήριο δεν είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής και των υποδομών, αλλά το κέρδος.
Τόνισε πως η μελέτη προτείνει άμεσα μέτρα κυρίως φράγματα και όχι μία ολοκληρωμένη συνδυασμένη διαχείριση και προστασία των δασών και του νερού σε σχέση και με τις χρήσεις γης ενώ αναφερόμενη στις πρόσφατες μεγάλες καταστροφές με την πρώτη φθινοπωρινή βροχή, είπε πως έχουμε να κάνουμε με μια καταστροφή που ήρθε και κούμπωσε στη δασοκτόνα πολιτική, στην πολιτική της εμπορευματοποίησης της γης που ασκείται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, περιφερειακές, δημοτικές και άλλες αρχές στις πλάτες του λαού.
