ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΥΛΗΣ: Να μην εγκλωβιστεί ο λαός στο διαχωρισμό των προβλημάτων της λαϊκής οικογένειας

«Το κρίσιμο ζήτημα σήμερα, μπροστά και στις επικείμενες εκλογές είναι να μην εγκλωβιστεί ο λαός στην προσπάθεια διαχωρισμού των προβλημάτων της λαϊκής οικογένειας σε τοπικά, αποκομμένα από μια συνολικά ταξική πολιτική που τα γεννά» σημείωσε ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο 6ο Τακτικό Συνέδριο της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας που γίνεται στα Ιωάννινα με θέμα «Περιφερειακή Διακυβέρνηση: Νέες δομές... Νέες απαντήσεις... Σταθερή αξία».

Παράλληλα, συμπλήρωσε πως «αυτό που καθορίζει την ταυτότητα του καθενός και της καθεμιάς, είναι ποια πολιτική στηρίζει με τη δράση του. Σημασία έχει η στάση του απέναντι στα καθημερινά εργατικά - λαϊκά προβλήματα, απέναντι στις αιτίες και τη διέξοδο από την αντιλαϊκή πολιτική».

Αναλυτικά η ομιλία του Γ. Πρωτούλη έχει ως εξής:

«Το συνέδριο της ΕΝΠΕ γίνεται τις ίδιες μέρες με τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή. Μιας αποκαλυπτικής συζήτησης που σηματοδοτεί την αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας, ξεγυμνώνει το παραμύθι της μεταμνημονιακής ευημερίας, που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τον κάλπικο καβγά ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ, για το ποιος καλύτερα θα υπηρετήσει το μεγάλο κεφάλαιο και τα κέρδη του.

Νέοι φόροι 1 δισ. ευρώ, μείωση κατά 275 εκατ. της δαπάνης για τις συντάξεις, πετσόκομμα της κρατικής χρηματοδότησης στα νοσοκομεία, μείωση κατά 65 εκατ. στο κονδύλι για το επίδομα ανεργίας, περικοπές 1,7 δισ. για τη δημιουργία βρεφονηπιακών σταθμών, σχολικών γευμάτων κλπ.

Την ίδια στιγμή, απλόχερα αυξάνει από 360 στα 551 εκατ. ευρώ την επιχορήγηση των επιχειρηματικών ομίλων.

Ειδικά στον τομέα της Τοπικής διοίκησης, αυξάνει κατά 194 εκατ. ευρώ δημοτικούς φόρους και τέλη και μειώνει κατά 740 εκατ. τη χρηματοδότηση στους Δήμους και 73 εκατ. για τις Περιφέρειες.

Τα κονδύλια που δίνονται για την αντιπλημμυρική και αντιπυρική προστασία, για τη δασοπροστασία και την πυρόσβεση, παραμένουν καθηλωμένα, αναδεικνύοντας την υποκρισία των μεγάλων λόγων μετά από τις μεγάλες καταστροφές, που βίωσε ο λαός της Αττικής και όχι μόνο.

Στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του αρμόδιου υπουργείου για υποδομές, θεομηνίες, φυσικές καταστροφές, είναι μόλις 11 εκατ. περισσότερα από πέρσι. Όταν έχουμε το έγκλημα στο Μάτι και τη Μάνδρα ακόμα ζωντανό, όταν σε μία χώρα σεισμογενή, το 80% των δημοσίων κτιρίων και σχολείων παραμένει ανέλεγκτο και αυτό που ακούμε, ότι πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε με τις φυσικές καταστροφές, είναι πρόκληση στο νου και στη συνείδηση ενός λαού που έχει γονατίσει από τα βάρβαρα μέτρα που πληρώνει συνεχώς.

Ενώ μεγαλώνει η φορολεηλασία για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, τόσο περισσότεροι είναι και οι πόροι που αφαιρούνται από την χρηματοδότηση της Τοπικής Διοίκησης και κατευθύνονται στις ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων και των δανειστών.

Ο χαρακτήρας ενός ακόμα κρατικού προϋπολογισμού είναι οι ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ο ίδιος ακριβώς είναι και ο πυρήνας των αναδιαρθρώσεων που ξετυλίχτηκαν διαχρονικά όλα αυτά τα χρόνια στην Τοπική Διοίκηση.

Οι αναδιαρθρώσεις στην Τοπική Διοίκηση, που έχουν δρομολογηθεί από όλες τις κυβερνήσεις, η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων και των λειτουργιών των Περιφερειών και των δήμων, της διοικητικής δομής του κράτους, προωθούνται όχι για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες του λαού, αλλά επί της ουσίας για ευθυγράμμιση με τις επιταγές της ευρωενωσιακής καπιταλιστικής αγοράς, πρόκειται δηλαδή για αστικούς εκσυγχρονισμούς, δοκιμασμένους ήδη στο σύνολο των χωρών της ΕΕ.

Αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής, το κοινό στοιχείο, που "δένει" τον "Καποδίστρια", με τον "Καλλικράτη", με τον "Κλεισθένη 1" και αύριο με ένα νέο κύκλο τέτοιου είδους εκσυγχρονισμών.

Η κυβέρνηση με τον "Κλεισθένη" , βαθαίνει ακόμα περισσότερο τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Περιφερειακής και Τοπικής Διοίκησης. Οι φορείς της εξοπλίζονται θεσμικά, ώστε να συνδράμουν σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο για την πιο επιθετική εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, έως και εξαφανίζονται περιθώρια όποιας φιλολαϊκής διαφοροποίησης, κάτω από την πίεση του λαϊκού παράγοντα εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια. Πιο αποφασιστικά στις ανάγκες κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, να έχουν πιο ενεργό ρόλο στην εξειδίκευση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ο έλεγχος από το κράτος γίνεται πιο ασφυκτικός για να κινούνται απαρέγκλιτα με τις κατευθύνσεις του κεφαλαίου, της ΕΕ τους στρατηγικούς τους στόχους, όπως αποτυπώνονται μέσα από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Σταθερότητας.

Οι Περιφέρειες ήδη παίζουν ενεργό και επιτελικό ρόλο στα ζητήματα της περιφερειακής ανάπτυξης επιβεβαιώνοντας αυτήν την εκτίμηση του Κόμματός μας. Συγκεντρώνουν πόρους, έργα και υποδομές στις αναπτυξιακές ιεραρχήσεις του κεφαλαίου, γι' αυτό και ιεραρχείται στην προσπάθεια των αστικών κομμάτων να τις ελέγχουν. Για αυτό και επιχειρήματα όπως το "αυτοδιοίκητο", η "στήριξη σε ανεξάρτητες υποψηφιότητες", "η μη κομματικοποίηση των εκλογών" εξαντλούνται από τα άλλα κόμματα στο επίπεδο του α’ βαθμού (Δήμων).

Οι περιφέρειες είναι η κρατική δομή σε τοπικό επίπεδο με την αμεσότερη σύνδεση με τα Ευρωενωσιακά όργανα, τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Διαχειρίζονται ένα μεγάλο μέρος του ΕΣΠΑ και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, με έργα που ιεραρχούνται πλήρως στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, ιεραρχούν κλάδους και τομείς που βρίσκονται στις προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων, βάζοντας στο περιθώριο τις λαϊκές ανάγκες σε υποδομές, έργα, υπηρεσίες. Στην αξιοποίηση του συνόλου της δημοτικής ακίνητης περιουσίας και από επιχειρηματικούς ομίλους.

Στους προϋπολογισμούς των Περιφερειών, φιγουράρουν έργα για την επιχειρηματικότητα, την τουριστική ανάπτυξη, την εξόρυξη υδρογονανθράκων, τη γαλάζια οικονομία, ημερίδες και σεμινάρια για την κλιματική αλλαγή.

Από την άλλη, απουσιάζουν σταθερά σχεδιασμένες παρεμβάσεις σε ζητήματα αντισεισμικής θωράκισης αντιπλημμυρικής - αντιπυρικής προστασίας, υποδομών Υγείας-Πρόνοιας, σχολικής Στέγης, Αθλητισμού, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του λαού. Λαϊκά προβλήματα και ανάγκες που έρχονται και ξανάρχονται στην επικαιρότητα με τραγικό τρόπο.

Είναι “πανταχού παρών” η επιχειρηματική ανταποδοτική λειτουργία, αυξάνεται η προσφυγή και ο δανεισμός από τις τράπεζες, οι ιδιωτικοποιήσεις κάθε είδους και μορφής ΣΔΙΤ, η ανατροπή εργασιακών σχέσεων, τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα πολλαπλασιάζονται, τα προγράμματα ανακύκλωσης των ανέργων με ταχύτατους ρυθμούς, παραδίνονται υποδομές και κοινωνικές υπηρεσίες σε ΚΑΛΟ και ΜΚΟ.

Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα από την Τοπική Διοίκηση, πέρασε - αξιοποιήθηκε το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων που εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, ακριβώς για να διαμορφωθεί ένα περιβάλλον που θα στηρίξει την καπιταλιστική ανάπτυξη, μια ανάπτυξη άδικη, με έντονα τα ταξικά χαρακτηριστικά, η οποία βασίζεται σε ένα εργασιακό δυναμικό χωρίς συγκροτημένα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, προϋποθέσεις που απαιτεί το κεφάλαιο και έχει νομοθετήσει διαχρονικά το πολιτικό προσωπικό που εναλλάχτηκε στην κυβέρνηση, με το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων που θωρακίζουν την ανταγωνιστικότητα και την καπιταλιστική κερδοφορία. Αυτές οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις έχουν δείξει τα αποτελέσματά τους. Όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν την καπιταλιστική κρίση, όχι μόνο δεν προστάτεψαν το βιοτικό επίπεδο του λαού, δεν θωράκισαν τα δικαιώματα των εργαζομένων και της λαϊκής οικογένειας, αλλά αντίθετα έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι αλλαγές στους Δήμους και τις Περιφέρειες στην υλοποίηση αυτής της βάρβαρης μνημονιακής αντιλαϊκής επίθεσης, συνεισέφεραν στη δημοσιονομική πειθαρχία, στη διεύρυνση της αντιλαϊκής φορολόγησης, στην εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και αγαθών, στην ανατροπή εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων και στους δήμους, αλλά και στις Περιφέρειες.

Αποδείχτηκε στην ζωή, ότι μέσω των νέων τοπικών περιφερειακών δομών, με το ρόλο και τις αρμοδιότητες που πήραν, άδραξαν μεγαλύτερες δυνατότητες δράσης οι επιχειρήσεις, άδειασε η τσέπη και το εισόδημα των εργαζομένων, των φτωχών αγροτών και επαγγελματιών, ανατράπηκαν εργασιακές σχέσεις, εμπορευματοποιήθηκαν βασικές κοινωνικές ανάγκες, ανατράπηκαν με ταχύτητα οι χρήσεις γης και σε βάρος των λαϊκών αναγκών.

Σήμερα οι Περιφέρειες, το πολιτικό προσωπικό που τους στελεχώνει, συμμετέχουν ενεργά, όχι μόνο στην υλοποίηση, αλλά και στο σχεδιασμό της ανάπτυξης για τις ανάγκες του κεφαλαίου, ο καβγάς για το εκλογικό σύστημα και την κυβερνησιμότητα αντανακλά την αγωνία για την απρόσκοπτη συνέχεια της υλοποίησης της στρατηγικής του κεφαλαίου και την προώθησης της συναίνεσης και της ενότητας των δυνάμεων, που συμφωνούν σε αυτήν την πολιτική γραμμή.

Η πλειοψηφία, όλα αυτά τα χρόνια, διαχειρίστηκε σε πλήρη σύμπνοια την ίδια πολιτική. Στήριξαν μέσα στην κρίση το αφήγημα “της χρεοκοπίας της χώρας”, για να στηρίξουν συντεταγμένα τη χρεοκοπία εργαζομένων και λαού. Επανέρχονται σήμερα με το αφήγημα της "εθνικής ανάπτυξης" και της "παραγωγικής ανασυγκρότησης" της χώρας, έχοντας ως δεδομένο την συνέχεια της συντριβής των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων τη συμφιλίωση του λαού με τη φτώχεια, την ανεργία, την εμπορευματοποίηση βασικών κοινωνικών αναγκών, όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία, ο Πολιτισμός και ο Αθλητισμός.

Τα κάλπικα διλήμματα και τα φληναφήματα που συνοδεύουν τις αντιδραστικές ανατροπές, περί "αποκέντρωσης", "αυτοτέλειας", "οικονομικής αυτονομίας", "διεύρυνσης της δημοκρατίας", "λαϊκής συμμετοχής" και άλλα τέτοια επιχειρήματα που στήνουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, είναι για να “χρυσώσουν το χάπι” και να κρύψουν ότι θέλουν την Τοπική Διοίκηση ως "μαξιλαράκι ασφαλείας", που θα απορροφά τη λαϊκή δυσαρέσκεια και θα λειτουργεί ως μηχανισμός ενσωμάτωσης.

Έχουν στόχο να κρύψουν το κύριο, στο οποίο ομονοούν όλοι: Ότι το κεντρικό κράτος, οι θεσμοί του στην Τοπική Διοίκηση, οι ευρωενωσιακοί μηχανισμοί, δρουν ενιαία, από κοινού, εχθρικά απέναντι στο λαό. Δρουν για να λειτουργήσουν συμπληρωματικά στην εξυπηρέτηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων.

Το κρίσιμο, λοιπόν, ζήτημα σήμερα, μπροστά και στις επικείμενες εκλογές, είναι να μην εγκλωβιστεί ο λαός στην προσπάθεια διαχωρισμού των προβλημάτων της λαϊκής οικογένειας σε τοπικά, αποκομμένα από μια συνολικά ταξική πολιτική που τα γεννά.

Αυτό που καθορίζει την ταυτότητα του καθενός και της καθεμιάς, είναι ποια πολιτική στηρίζει με τη δράση του. Σημασία έχει η στάση του απέναντι στα καθημερινά εργατικά - λαϊκά προβλήματα, απέναντι στις αιτίες και τη διέξοδο από την αντιλαϊκή πολιτική.

Η στάση του στο κεντρικό ζήτημα της ανάπτυξης, ανάπτυξη από ποιον για ποιον, που φέρνει στο προσκήνιο την πραγματική διαχωριστική γραμμή και με ποιον τάσσονται.

Η στάση του στα μεγάλα προβλήματα της χώρας και της περιοχής μας, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και ανταγωνισμούς, η προθυμία δημάρχων και περιφερειαρχών να διαφημίζουν τα ΝΑΤΟϊκά σχέδια να επιτρέπουν τα σουλάτσα του Αμερικανού πρεσβευτή στα δημαρχιακά και περιφερειακά μέγαρα.

Το ΚΚΕ, προβάλλει χρόνια τη θέση ότι η μεγάλη, αν όχι η συντριπτική πλειοψηφία, των τοπικών προβλημάτων είναι απόρροια της γενικής πολιτικής γραμμής. Οι διοικητικές αναδιαρθρώσεις που έγιναν δεν έφεραν ανάπτυξη προς όφελος του αλλού, δεν αναίρεσαν τις περιφερειακές ανισομετρίες, την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, πολύ περισσότερο τη συγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια, σε βάρος της λαϊκής πλειοψηφίας.

Η εναντίωση στις αντιδραστικές ανατροπές σε κράτος, δήμους, Περιφέρειες, για εργαζόμενους και εκλεγμένους στα τοπικά και περιφερικά όργανα, σημαίνει πρώτα και κύρια να οργανώσουμε την πάλη για τη συνολική ανατροπή της πολιτικής που διαφημίζεται σαν μονόδρομος από το σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος.

Θα δώσουμε τη μάχη στους δήμους, στις λαϊκές γειτονιές, στα χωριά, στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, για να σηκώσει ανάστημα ο λαός. Να βάλει μπροστά τις ανάγκες του, να πιστέψει στη δύναμή του, στο δίκιο του, να οργανώσει τον αγώνα του και τις διεκδικήσεις του.

Αυτή είναι η δική μας δέσμευση. Να στηρίξουμε, να προβάλουμε τις ανάγκες του λαού μας, της νεολαίας, στην πάλη ενάντια στην πολιτική κεφαλαίου και όσων την προωθούν και τη στηρίζουν. Και πιστεύουμε ότι σε αυτό το δρόμο μπορούμε να συναντηθούμε με αρκετούς άλλους συναγωνιστές, άσχετα αν συμφωνούμε σε όλα, και αυτό θα εκφραστεί και στα ψηφοδέλτια της “Λαϊκής Συσπείρωσης”, στους δήμους, τις κοινότητες, τις Περιφέρειες».