
Η ομιλία έγινε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που
διοργανώνουν Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ στην Αττική και πραγματοποιήθηκε
στην πλατεία Αγίας Τριάδας στο Μενίδι.
Πριν την ομιλία κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη
των θυμάτων του σεισμού.

Επισήμανε ότι «η πλειοψηφία των ανθρώπων που έχασαν
τη ζωή τους βρίσκονταν σε χώρους δουλειάς, όπως η "Ρικομέξ", η
"Φαράν", η "Φιλοπλάστ ΕΠΕ" και το εργοστάσιο
"ΒΙΟΚΥΤ". Συνολικά 56 νεκροί σε εργοστάσια. Οι περισσότερες και
μεγαλύτερες καταστροφές οφείλονταν σε σημαντικές παραλείψεις που αφορούν στον
τρόπο κατασκευής των κτιρίων, στα υλικά κατασκευής και την απουσία ελέγχων που
καθιστούσαν τα κτίρια φέρετρα για δεκάδες εργαζόμενους». Στηλίτευσε το γεγονός
ότι «στο εδώλιο δεν κάθισε κανένας από τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης, ενώ και
όσοι αντιμετώπισαν κατηγορίες είτε απαλλάχθηκαν είτε αθωώθηκαν».

Οι εργοδότες δεν άφηναν να βγουν οι εργαζόμενοι έξω
από τους χώρους δουλειάς, δεν υπήρχε κανένα σχέδιο για το πού να πάνε, σε ποιο
χώρο. Φυσικά δεν μιλάμε για προετοιμασία, ασκήσεις και άλλα. Σε επιχειρήσεις
τους εκβίαζαν να ξαναμπούν για δουλειά μετά το σεισμό. Είναι ζήτημα ζωής, οι
διεκδικήσεις που πρόβαλαν τα συνδικάτα και οι Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται
στο ΠΑΜΕ, οι διεκδικήσεις που κατέθεσε το Κόμμα στη Βουλή και την Ευρωβουλή,
στην Περιφέρεια, στους δήμους, παντού! Είναι μεγάλο και σοβαρό μέτωπο πάλης».
Κάλεσε την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της
Αττικής να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Να οργανώσουν την πάλη τους και
να απαιτήσουν την προστασία της ζωής τους.
«Ο καπιταλισμός μετατρέπει τις λαϊκές ανάγκες σε
ατομική υπόθεση και προσπαθεί να βγάλει και από τη μύγα ξίγκι για τα συμφέροντα
των λίγων. Η γη και οι κατασκευές αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα για την
ενίσχυση της κερδοφορίας των κατασκευαστικών και άλλων επιχειρηματικών ομίλων
και όχι ως κοινωνικό αγαθό. Η προστασία και η ασφαλής στέγαση του πληθυσμού
μπορεί να εξασφαλισθεί με βάση το κατακτημένο επίπεδο της επιστήμης και της
τεχνικής, αλλά απαιτείται ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος οργάνωσης της
οικονομίας και της κοινωνίας που θα έχει στο επίκεντρο τις σύγχρονες λαϊκές
ανάγκες.
