Αναδημοσιεύουμε
άρθρο του Γιάννη Πρωτούλη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής
στο Δυτικό Τομέα της Β' Αθηνών, στο «Έθνος της Κυριακής», 23 Ιούνη:
«Είναι
από τις σπάνιες φορές που γνωρίζουμε με αρκετές λεπτομέρειες το πρόγραμμα της
επόμενης κυβέρνησης και μάλιστα αυτό το έχει συντάξει η προηγούμενη!
Η
σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τον Απρίλη που μας πέρασε, κατάρτισε και υπέβαλε
στην Κομισιόν το Πρόγραμμα Σταθερότητας 2019 - 2022, στο οποίο προδιαγράφεται η
οικονομική πολιτική της επόμενης τετραετίας.
Πρωτογενή
πλεονάσματα ύψους 3,5% του ΑΕΠ, τα οποία θα αφαιρεθούν από τις τσέπες του λαού,
και αν πιαστεί ο στόχος, το περίσσευμα θα "αναδιανεμηθεί" -υποτίθεται-
μέσω μιας "κοινωνικής" πολιτικής, δηλαδή μια επιδοματική πολιτική για
τα πλατιά τμήματα του λαού.
Η
δανειακή σύμβαση που έχουν συνυπογράψει μαζί (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) με το
τρίτο μνημόνιο του 2015 καθορίζει τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει να
υλοποιήσουν με ενισχυμένη εποπτεία μέχρι το 2060!
Η
πολιτική τους καθορίζεται επίσης από την προτεραιότητα που δίνουν στους
μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι προχθές στον
ΣΕΒ οι ομιλίες των κυρίων Δραγασάκη και Μητσοτάκη έμοιαζαν τόσο, που αν κάποιος
άλλαζε τα ονόματα των ομιλητών θα ήταν ένα κουίζ για δυνατούς λύτες.
Όλα τα
άλλα, για χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας με "καλούς μισθούς",
"δίκαιη ανάπτυξη", είναι η γνωστή πλέον προεκλογική δημαγωγία.
Οι
αλλαγές που έχουν ανάγκη οι νέοι και οι νέες, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι
επαγγελματίες και οι επιστήμονες δεν βρίσκονται όσο και να ψάξει κανείς στο
πρόγραμμα που από κοινού ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ έχουν καταθέσει στην
Κομισιόν.
Οι
αλλαγές που έχει ανάγκη η συντριπτική πλειονότητα του λαού μας είναι
αποτυπωμένες στο πρόγραμμα του ΚΚΕ για την οργάνωση της οικονομίας και της
κοινωνίας.
Με
πλήρη συνείδηση ότι αυτές θα προέλθουν από την πολιτική απόφαση της μεγάλης
πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού για τη δική του λαϊκή διακυβέρνηση. Δεν θα
γίνουν με ανάθεση σε κάποιους εργολάβους, λύσεων, εμπόρους ελπίδας και φόβου,
αλλά με γερή οργάνωση και αγώνα παντού, με την οικοδόμηση της κοινωνικής
συμμαχίας του.
Με τη
συμπόρευση με το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφωνίες σε προγραμματικά
ζητήματα.
Το
εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει και μπορεί, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλη την
Ευρώπη, να οργανώσει την αντεπίθεσή του: Για την ανατροπή σε κάθε χώρα, για την
αποδέσμευση από συμμαχίες τύπου ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Δεν
είναι μονόδρομος η ένταση της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και της ανεργίας.
Ποιος
μπορεί να ηγηθεί αυτής της μεγάλης πορείας αντεπίθεσης, συγκέντρωσης δυνάμεων,
υπεράσπισης δικαιωμάτων, ελπιδοφόρας διεξόδου;
Αυτό
είναι το πραγματικό δίλημμα στις 7 του Ιούλη.
Η
ενίσχυση του ΚΚΕ είναι στο χέρι σας».