Η τοποθέτηση του Γιάννη Μανουσογιαννάκη από την Λαϊκή Συσπείρωση στο Περιφερειακό
Συμβούλιο Αττικής, για τη βοήθεια στους σεισμόπληκτους στη Λέσβο και την ανάγκη
αντισεισμικής προστασίας.
Από την πρώτη στιγμή
του σεισμού στη Λέσβο προτείναμε να βοηθήσουμε και θέσαμε ως ζήτημα η βοήθεια
να κατευθυνθεί στους σεισμόπληκτους απευθείας και να είναι πρόσθετη της
βοήθειας που έχει υποχρέωση η κυβέρνηση από τα κρατικά ταμεία να παράσχει.
Και αυτό γιατί είχαμε
την εμπειρία της Κεφαλονιάς που ούτε 1 ευρώ από τα 5 εκατ. που είχαμε
αποφασίσει δεν έφτασε στους σεισμόπληκτους, αλλά καλύφθηκαν υποχρεώσεις της
κυβέρνησης, του κράτους (δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία κλπ.).
Γι’ αυτό είχαμε
προτείνει σε συνεργασία με την Περιφέρεια Β. Αιγαίου, τον Δήμο Λέσβου και τα
συνδικάτα όπως το Εργατικό Κέντρο να δούμε τις ανάγκες και να συμβάλουμε στην
ανακούφιση από τις συνέπειες του σεισμού, που ειδικά στο χωριό ΒΡΙΣΑ είναι
καταστροφικές.
Για την ανάγκη
αντισεισμικού σχεδιασμού
Και ο σεισμός στη Λέσβο
ήρθε να επιβεβαιώσει την ανάγκη του αντισεισμικού ελέγχου και προστασίας. Είναι
το μόνο μέσο που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε τους σεισμούς.
Επανειλημμένα το έχουμε
θέσει στο Π.Σ. δυστυχώς χωρίς να εισακουστούμε. Δεν θέλουμε να βρεθούμε στη
δυσάρεστη θέση να επιβεβαιωθούμε για τον κίνδυνο.
Πάρτε τώρα μέτρα και
αφήστε τα περί επαναστατικής γυμναστικής. Έχετε ευθύνη.
Τα φτωχά λαϊκά
στρώματα, οι φτωχογειτονιές στην Αττική έχουν πληρώσει την εγκληματική ολιγωρία
του κράτους, των κυβερνήσεων διαχρονικά των Νομαρχιών, Περιφερειών, των Δήμων. Και
εσείς ακολουθείτε τα ίδια βήματα με τους προηγούμενους γιατί απ’ αυτή τη
δραστηριότητα το μεγάλο κεφάλαιο δεν έχει το προσδοκώμενο κέρδος.
Γι’ αυτό οι
κυβερνήσεις, η ΕΕ αλλά και εσείς δεν θεωρείτε επιλέξιμα αυτά τα έργα όταν:
Στην Ελλάδα κατά μέσο
όρο κάθε 1,5 χρόνο γίνεται ένας ισχυρός σεισμός.
Ότι από τις 14.450
σχολικές μονάδες στη χώρα, οι 4.400 χτίστηκαν πριν το 1959 και οι 3.880 πριν το
1985 που τέθηκε σε εφαρμογή ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός που στην
πορεία δέχθηκε και άλλες βελτιώσεις.
Το 50% των περίπου 300
νοσοκομείων χρειάζονται λεπτομερή έλεγχο και παρεμβάσεις
Το 80% των 4 εκατ.
κτιρίων στη χώρα φτιάχτηκε πριν το 1985 και χρειάζονται ενίσχυση.
Πολύ χειρότερη είναι η
κατάσταση στους χώρους δουλειάς τα παραδείγματα της ΡΙΚΟΜΕΞ, της ΦΑΡΑΝ και άλλα
είναι χαρακτηριστικά.
Το ίδιο είναι και σε
χώρους μαζικής συνάθροισης, εστίασης κλπ.
Κατά συνέπεια εκτός από
τη βοήθεια στους σεισμόπληκτους έχουμε υποχρέωση να πάρουμε όλα τα απαραίτητα
μέτρα για την προστασία από τους σεισμούς.
Να επανέλθουμε στη
Λέσβο
Από την εικόνα που
έχουμε, παρά τις πολύ μεγάλες καταστροφές. πέρα από το στήσιμο των αντίσκηνων
και την ομολογουμένως άριστη επικοινωνιακή διαχείριση από την κυβέρνηση, ουσιαστική
βοήθεια στους πληγέντες δεν έχει φτάσει.
Απεναντίας και εδώ
έχουν εμφανιστεί τα τρωκτικά των ΜΚΟ που θέλουν να ξεκοκκαλίσουν την όποια
βοήθεια κατευθυνθεί προς τους σεισμόπληκτους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι
ενώ από τους ελέγχους που έχουν γίνει μέχρι τώρα στο νησί 1115 σπίτια έχουν
κριθεί ακατάλληλα οι σεισμόπληκτοι δεν έχουν πάρει ούτε 1 ευρώ.
Δεν
έχει υπογραφεί ακόμα, 18 μέρες μετά, η Υπουργική απόφαση για την επιδότηση του ενοικίου των
σεισμοπλήκτων που τα σπίτια τους είναι ακατάλληλα και δεν έχουν άλλο σπίτι. Ενώ
ένας αριθμός πληγέντων που φιλοξενούνται σε ξενοδοχεία της περιοχής με τη
δέσμευση του κράτους ότι θα καλύψει τη δαπάνη δεν έχει δοθεί ούτε ευρώ και στις 30/6 σταματά η φιλοξενία και μένουν
στο δρόμο. Εξαιτίας των παραπάνω δεν μπορούν να βρουν σπίτι να νοικιάσουν,
γιατί οι ιδιοκτήτες ζητούν προκαταβολή και εγγύηση ότι θα πληρώνονται.
Το γεγονός ότι δεν
έρχεται με οξύτητα το ζήτημα της κατάστασης των σχολείων της περιοχής λόγω των
καλοκαιρινών διακοπών δεν πρέπει να οδηγεί σε εφησυχασμό.
Και αντί να οργανώσουν
την αντιμετώπιση αυτής της δύσκολης κατάστασης, έρχεται η πρόταση από την
Περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου κ. Καλογήρου που ζητά από την Περιφέρεια Αττικής
στο πλαίσιο της αλληλεγγύης να χρηματοδοτήσουμε με 2,9 εκατ. ευρώ την
ολοκλήρωση της παράκαμψης ενός επαρχιακού δρόμου, που συνδέει με το Πλωμάρι. Αυτός
ο δρόμος, έχουμε υπόψη ότι αποτελεί αίτημα των ξενοδόχων στην περιοχή. Δεν έχει
όμως καμία σχέση με τους σεισμούς και πολύ περισσότερο με τους σεισμόπληκτους. Απόδειξη είναι ότι είναι ήδη ώριμο έργο για δημοπράτηση. Δηλαδή η
αγωνία της κας Καλογήρου δεν είναι πως θα βοηθήσουμε τους πληγέντες, αλλά να
φτιάξουμε ένα δρόμο που είχε σχεδιάσει.
Μπορεί το Π.Σ. να
αποφασίσει να συνδράμει μ’ αυτό τον τρόπο όμως δεν έχει σχέση με τους
σεισμόπληκτους.
Υπάρχει και προβάλλεται
επίσης το ζήτημα των δυσκολιών του νομικού πλαισίου να δοθεί βοήθεια στους
πληγέντες. Όταν είναι να χρηματοδοτηθεί το κεφάλαιο, οι επιχειρήσεις ή τα
τρωκτικά των ΜΚΟ, τότε οι δυσκολίες ξεπερνιούνται. Αξεπέραστες είναι όταν
πρόκειται για τους εργαζόμενους, το φτωχό λαό.
Είστε Διοίκηση στην
Περιφέρεια και κυβέρνηση, έχετε τα γένια και τα χτένια, να το λύσετε. Εκτός κι
αν το παραπέμπετε και αυτό για τη 2α παρουσία.
Επιμένουμε η βοήθεια να
δοθεί στους πληγέντες, που έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη.
Αθήνα, 29/06/2017
